عکاسی در لغت به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است و به عمل و شغل عکاس نیز گفته میشود این هنر در اکثر زبان‌های جهان فتوگرافی خوانده میشود که ترکیبی از دو کلمه یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است.
در مورد عکاسی بیشتر بدانید فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر که در دو مرحله انجام میشود: به‌دست‌آوردن تصویر به وسیله دوربین و ثبت آن روی نگاتیو یا گیرنده تصویر الکترونیکی ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی و پایدارکردن آن در این فرایند دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور مانند نگاتیو باعث میشود الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور تاثیر گذارد و باعث ثبت تصاویر گردد.
عکاسی دارای سه جنبه علمی صنعتی و هنری است پدیده علمی متولد شد به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است بلکه نتیجه تلاش بسیاری از افراد در زمینه مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است و سال‌ها قبل از اختراع عکاسی کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است.
اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند.
با همکاری لوئی داگر آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته یوهانی ها انجام دادند در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.
تئوری عکس رنگی سه‌رنگ توسط جیمز کلرک ماکسول در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود نظریه او نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز سبز و آبی تشکیل شده‌است.
فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایه آن نسبت به یکی از سه رنگ اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس‌رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند.
جورج ایستمن در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه‌ای در سال ۱۸۸۸ عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد.
ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری نسخه چاپ‌شده عکس را پرینت میکردند و عکس گرفته‌شده یک دقیقه بعد و در مدل جدیدتر تا چند ثانیه بعد قابل رویت بود.
در عکاسی آنالوگ باید تمامی تدبیرات اصلاح رنگ نور و کنتراست را قبل از نوردهی انجام داد چون بعد از نوردهی و ظهور فیلم در این خصوص کار زیادی نمیشود انجام داد.
ظهور در عکاسی به معنای مواجهه دادن فیلم عکاسی یا کاغذ عکاسی با مواد شیمیایی است که باعث تبدیل شدن فیلم به یک تصویر منفی یا مثبت و یا کاغذ به تصویر عکس میشود در حالی که عکاسی دیجیتال به فرایند ثبت تصاویر به وسیله دریافت و ثبت نور برروی سطح حساس به نور الکترونیکی گفته میشود.
الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور سنسور تاثیر میگذارد و باعث ثبت تصاویر میگردد تاریخچه عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده‌است بلکه تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول تاریخ است.
کارکرد دوربین سوراخ سوزنی سال‌ها قبل از اختراع عکاسی اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است ارسطو و اقلیدس در سده ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوه کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده‌بودند.
در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا میتابد و بازتاب آن باعث دیدن میشود ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ‌سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آنها در پشت دوربین‌های سوراخ سوزنی صفحه‌ای نیمه‌مات قرار میدادند تا تصویر بازتاب‌شده روی آن با چشم دیده شود.
در قرن ششم میلادی آنتمیوس در آزمایش خود از دوربین تاریکخانه‌ای استفاده کرد ابن هیثم تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله‌ای به نام جعبه تاریک استفاده کرده بود.
برای نخستین‌بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه در آزمایش‌هایش جهت بررسی خواص نور پرداخت آلبرتوس ماگنوس در قرن سیزدهم میلادی نیترات نقره و ژرژ فابریسیوس نقره کلرید را کشف کرد.
دانیل باربارو در سال ۱۵۶۸ میلادی نحوه عملکرد دیافراگم و کارکرد عدسی در دوربین تاریکخانه‌ای را شرح داد ویلهلم هومبرگ در سال ۱۶۹۴ میلادی توضیح داد که نور چگونه برخی از مواد شیمیایی را تاریک میکند و در سال ۱۸۰۲ میلادی توماس وجوود انگلیسی توانست بر روی سطح‌های حساس شده با نیترات نقره تصویر شفافی به دست آورد.
اتاق تاریک عبارت از اتاقی بدون پنجره‌است که به جز روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده هیچ نوری به آن وارد نمیشود تصاویر یا چشم‌اندازهای روبه‌روی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب مییابد که قابل دیدن است.
بعضی از نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی استفاده میکردند بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچکتر تبدیل شد به دوربین عکاسی شد یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار میدادند تا تصاویر بازتابش یافته ثبت و ضبط شوند.
عکس ثبت‌شده در تاریخ توسط ژوزف نیسه‌فور نیپس اولین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی ژوزف نیسه‌فور نیپس تولید شد اما در هنگام رونوشت‌برداری از بین رفت.
نیپس در سال ۱۸۲۶ توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند ولی زمان نوردهی این عکس هشت ساعت بود که زمان بسیار درازی است و مشکل دیگر هم این بود که تصویر نگاتیو بود یعنی هرچه سفید بود را سیاه هرچه سیاه بود را سفید نشان میداد.
او به دنبال یافتن فرایند بهتری بود و با همکاری لوئی داگر آزمایش‌هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته‌های یوهان ها ینریش شولتز در سال ۱۸۱۶ میلادی انجام دادند در آن سال شولتز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور تیره میشوند.
یک عکس که توسط لوئی داگر عکسبرداری شده در سال ۱۸۳۳ میلادی درگذشت ولی داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئو تایپ را اختراع کند داگرئوتایپ بدین‌گونه بود که به صفحه‌ای نقره‌ای مدتی بخار ید داده تا نسبت به نور حساس شود سپس آن را درون یک دوربین جعبه‌ای گذاشته و با برداشتن عدسی حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه نور از شی موردنظر به صفحه نقره‌ای تابانده میشد.
برای ظهور تصویر صفحه را در محلول جیوه با حرارت ۶۵ درجه قرار میداد تا با چسبیدن ذرات نقره و جیوه عکس بوجود آید سپس صفحه را در آب سرد فرو میبرد تا سطح آن پایدار گردد در نهایت صفحه را در آب‌نمک (سدیم کلرید) قرار میداد و تصویر ظاهر میشد. یکی از مشکلات روش داگرئوتایپ این بود که فقط میشد یک نسخه مثبت عکس دائمی از سوژه ثبت کرد.
این عکس در سال ۱۸۴۹ به روش کالوتایپ برداشته شده در سال ۱۸۳۵ میلادی چند ماه پس از اینکه نتیجه آزمایش لوئی داگر اعلام شد شیمی‌دان انگلیسی هنری فاکس تالبوت گزارشی از روند عکاسی خود که آن را طراحی نوری نامیده بود منتشر کرد.
تالبوت این روش را در سال ۱۸۳۵ میلادی ابداع کرده بود اما آن را مخفی نگه داشت و روش خود را کامل و در سال ۱۸۴۰ با عنوان کالوتایپ معرفی کرد در این روش به جای استفاده از صفحات فلزی از کاغذ شده به نیترات نقره با ترکیبی از سدیم کلرید و اسید گالیک استفاده کرد.
کاغذ حساس‌شده به مدت دو دقیقه نوردهی میشد و پس از آن یک تصویر پنهان بوجود می‌آمد که آن را با استفاده از پتاسیم یدید و سدیم سولفات به صورت نگاتیو در اندازه کوچکتر ثبت میکرد.
با استفاده از آن میشد نسخه دائمی فراوانی در اندازه‌های مختلف تهیه کرد تا پیش از این عکاسان مجبور بودند صفحه را به اندازه موردنظر بسازند و امکان تغییر در اندازه وجود نداشت.
عکاسی مبتنی بر نسخه‌های نگاتیو جایگزین آن شد در سال ۱۸۳۹ جان هرشل با استفاده از سدیم تیو سولفات روشی را برای تهیه نسخه نگاتیو روی شیشه ابداع کرد که به مرور جایگزین نگاتیو کاغذی شد.
تئوری عکس رنگی سه‌رنگ توسط جیمز کلرک ماکسول فیزیکدان انگلیسی در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود برپایه نظریه او نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز سبز و آبی تشکیل شده‌است.
فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایه آن نسبت به یکی از سه رنگ اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس‌رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند.
در سال ۱۸۷۴، یک شرکت انگلیسی اولین شیشه خشک عکاسی را به بازار عرضه کرد و عکاسی جنبه عملی به خود گرفت حمل و نقل مقدار زیاد شیشه از لحاظ سنگینی و شکنندگی یکی از مشکلات پیش روی بود.
در سال ۱۸۷۱ ریچارد مادوکس فیزیکدان و عکاس انگلیسی با ابداع فیلم عکاسی ژلاتینی زمان عکسبرداری را کوتاه کرد و جابه‌جایی فیلم‌های عکاسی را راحت نمود که نقطه عطفی در تاریخ عکاسی محسوب میشود.
جورج ایستمن آمریکایی در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه‌ای در سال ۱۸۸۸ عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد شعار تبلیغاتی کمپانی کداک برای دوربین‌هایش چنین بود که شما دکمه را فشار دهید بقیه‌اش را ما انجام میدهیم عکس دیجیتال از سفر آپولو در نوامبر ۱۹۴۸ ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخه چاپ‌شده عکس را پرینت میکردند عکس گرفته‌شده یک دقیقه بعد و در مدل جدیدتر تا چند ثانیه بعد قابل رویت بود.
دستگاه گیرنده امواج آنالوگ اطلاعاتی که در مورد عکس از فضا ارسال میشد را بسیار دشوار دریافت میکردند با دیجیتالیزه سیگنالها و تقویت آنها پارازیتها حذف میشدند و تصاویر واضح به‌دست می‌آمد.
این سیستم چنانچه در بخش تاریخ عکاسی بصورت مفصل آمده‌است تلاش‌های زیادی برای ثبت و ثابت‌سازی تصویر صورت گرفته‌است از شیشه‌های خیس کلودیونی شیشه خشکی که انگلیسی آن را ابداع کردند و بالاخره فیلم ژلاتینی که بوسیله ریچارد مادوکس وارد دنیای عکاسی شدند همه جزو تلاش بشر برای ثبت تصویر بوده‌است.
برای به‌دست‌آوردن بهترین نتیجه در عکاسی آنالوگ باید تمامی تدبیرات اصلاح رنگ نور و کنتر را قبل از نوردهی انجام داد چون بعد از نوردهی و ظهور فیلم در این خصوص کار زیادی نمیشود انجام داد.
هر چند روش‌هایی در کارهای تاریکخانه‌ای متداول میباشد ولی چون پایه ثابت است این تغییرات هم جزئی خواهد بود ظهور فیلم ظهور در عکاسی به معنای مواجهه دادن فیلم عکاسی یا کاغذ عکاسی با مواد شیمیایی است که باعث تبدیل شدن فیلم به یک تصویر منفی یا مثبت و یا کاغذ به تصویر عکس میشود.
این اولین مرحلهٔ ظهور در مورد فیلم و کاغذ است هدف از ظهور این است که تصویر موقتی که روی فیلم یا کاغذ عکاسی نقش بسته را تبدیل به یک تصویر دائم قابل دیده شدن و غیر حساس به نور بکند شست‌وشو مراحل بعدی به‌دست‌آوریِ تصویر ثابت است. ظهور فیلم سیاه و سفید در ظهور فیلم عکاسی، چه سیاه و سفید، چه رنگی که یک احیا شیمیایی است ذرات نوردیده برمید نقره به فلز نقره سیاه متالیک تبدیل شده و نگاتیو را بوجود می‌آورند.
نتیجه به‌دست‌آمده از ظهور را از آن جهت نگاتیو مینامند که با صحنه عکاسی رابطه عکس دارد قسمت‌هایی از صحنه عکاسی که روشن هستند در نتیجه به‌دست‌آمده از ظهور تیره ثبت میشوند.
عکس با نوردهی معمولی و عکس با نوردهی های کمتر و بیشتر هدف از عکاسی اچ‌دی‌آر افزایش محدوده دینامیکی است و با ترکیب محدوده دینامیکی محدود عکس‌ها به عکسی با محدوده دینامیکی بزرگ که اچ‌دی‌آر نامیده میشود دست پیدا میکنیم.
